- bayır
- is.1. Binanın və s. -nin xarici; eşik, həyət, çöl, dişarı, kənar, açıq yer. Bayırda qar yağır. Bayırda hava necədir? İndicə bayırdan gəldi. Bayırdan musiqi səsi gəlir. Uşaqlar bayırda oynayırlar. – Şəhabəddin Xədicəni bayıra çağırıb, ərinin atlıarabalı dərəyə uçub ölməyini xəbər verdi. S. S. A.. Bayırda bərk xəzri əsirdi. M. İ.. Onların hər ikisi pəncərədən bayıra baxdı. Ə. S.. Bayıra atmaq (basmaq) dan. – qovmaq, çıxarmaq. O katibi birdəfəlik bayıra atmaq lazımdır. S. R..2. dan. Üz, zahir, xarici görünüş. İçərim özümü yandırır, bayırım özgəni. (Ata. sözü).3. Adətən «sayır-bayır» şəklində dan. – boş, hədərən-pədərən, rabitəsiz, mənasız. Sayır-bayır danışmaq. Gecə-gündüz sayırbayır danışırdım.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.